urodziny

tort rozłożył się na stole

nóż długi ścisnęła dłoń

tak kochaniem delikatna

błysk zauważyłem

w jej oczach

tak kochaniem delikatnych

może od noża może od świeczek

i już trójkątem wbiegł

zaskakując talerz

zaczepił jeszcze o

śpiącą łyżeczkę

minął butelkę szampana

i ten korek twardziel nie wytrzymał

w sufit uderzył z całych sił

sypnęło wapnem

i oczy wypełniły łzy

powietrze zadrżało salwą

sto lat! sto lat! sto lat!

a to przecież już jutro jest...